Dün arkadaşım Ayşe'nin kızı butiğin önünden geçince annesinin hatrını sordum. Soma'ya gittiğini söyledi. Şaşırdım, kendisi ameliyat hemşiresiydi emekli olmuştu. Soma'da hemşire açığını duyunca insanlık namına yardım etmek istemiş.Ve bir kaç hemşire arkadaşlarıyla yola koyulmuş. Maden işçilerine yaptığı bu fedakarlıktan çok duygulandım. Aslında bende gitmek isterdim, ama ben ne doktor, ne hemşire olmadığım için bana ihtiyaç yokmuş. Geçen hafta hemşire haftası olmasıyla da çok anlamlı bir görevi üstlenmişler. Gerçekten insanı duygularını böylesi dile getirdikleri için allah razı olsun diyoruz. O ve onun gibi olanlar aldığı eğitimle kazandığı deneyim ve pratikliği ile bir çok cana yoldaş olacağına inanıyorum. Bu hemşire haftasında hiçbir etkinlik böylesi ses getiremezdi. Hemşirelik tarih boyu varlığını sürdürürken Floranca Nightingale'nin 1962'de İngiltere'de açtığı ilk Hemşire'lik Okul'u ile yaygınlaşan bir meslek haline gelmiştir. Genelde hanımların seçtiği bu iş dalı ile yüklendikleri mesuliyetleri , kazandıkları onur sayesinde hafifliyor. Ülkemizde herşey olduğu gibi hemşirelerin kıymeti her ne kadar bilinmiyorsa da onların güler yüzlülüğü, sevecenliği ve görev aşkları üstlerini giyilmiş bir elbise gibi duruyor. Ayşe hanım gibi tüm hemşireleri sevgiyle kucaklıyor aldıkları sorumluluktan dolayı kendilerini kutluyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder