Ben Elif ...
Bugünkü bloğu sizle ben paylaşacağım. Bugün sevgilisinden ayrılıp bize gelen bir dostumuzun gönül ilişkileri ile uğraştık. Bu da bana zamanında yaşadığım bazı şeyleri hatırlattı.
24 yaşındayım. Bundan 8 sene önce öyle birine aşık oldum ki, onu gördüğüm an dedim ki "tamam bu adam senin ayaklarını yerden kesecek''. Öyle de oldu nitekim. Onu gördüğüm an sanki dünya duruyordu benim için. O benim için hayat, yaşam herşeydi. Onunla geçen zamanlar nasıl da su gibi akardı bilinmez. Böyle giden 4 senelik bir ilişki. Ben Lise'yi bitirdim, Üniverste'ye başladım, o hala hayatımda. Düşünün ki nasıl bir sevgidir bu. Ama bu kadar zaman içinde yapılan kavgalar, dökülen gözyaşları, edilen fedakarlıklar, bir okadar da vazgeçilmeyen sevgim.
Hani derler ya , sabır taşı birgün çatlar. O sabır taşı artık 4 senenin sonunda çatladı. O yaşanılan anılar bitti. Ve ondan sonra hayatıma giren insanlara güvensizlik ve hep bir kuşku içinde yaklaştım. Bazen hayatıma sokmamam gereken insanları soktum. Ama hepsi bir tecrübe oldu. Neyse uzun lafın kısası insan sevdimi üzülüyor. Seni seveni seveceksin çünkü, o seni üzmeye kıyamaz.
Yıldız Hanım'ın bir lafı vardır. Ön tekerlekler nereye giderse arka tekerlekler de oraya gidermiş. Hayatındaki bir kerelik seçimin nasıl olursa, devamı hep aynı. Seçimler değişmiyor ve insan sonunda yine üzülüyor
Hayatta iyi seçimler yapmanız dileğiyle ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder