Bugün işyerimde ben yaşlardaki arkadaşımla sohbet ederken konu çocukluğumuzdaki 1 Mayıs'lara sürüklendi. Bizim zamanımızda 1 Mayıs'lar bahar ve çiçek bayramı diye kutlanırdı. Hepimiz bahar'ı ve yaz'ı karşılamak coşkusu ile kırlara, bağ ve bahçelere gider, piknik yapardık. Özgürce tabiatla bütünleşip, çocuk aklımızla o günü doya doya yaşardık. Büyüdük ve öğrendik ki 1 Mayıs bahar bayramı değil, işçi bayramıymış. Yani uyutulmuşuz. 1886'da Amarika'da burjuvazi'nin önüne geçmek için işçilerin grev yapması ile başlayan ve günümüze kadar gelen bu günü Osmanlı ilk 1905'de kutlamış. Her ne kadar dünya konjektürüne uyarak kutlanmış ise de bizde bazı siyasi yasaklar bu günü kutlamayı engellemiş. Disk kurulduktan sonra 1976'da ilk defa Taksim'de işçisi, çifçisi, esnafı ile birlikte İşçi Bayramını kutlarlar. O günleri hatırladığım için o sinerjiyi görmek lazımdı. Fakat hiç unutamadıklarımdan biri 1977'de olan ve akrabalarımızın da katıldığı o meşhur 1 Mayıs ...Her taraf kan gölüne dönmüş, yüzlerce kişi yaralanmış ve 36 kişi hayatını kaybetmişti. Birlik, mücadele ve dayanışma gününün böylesi kötü bitmesi bizi derinden yaralamıştı. Daha çok yol katetmemiz lazımdı. Bir daha böyle 1 Mayıs olmaması dileği ile...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder