Bugün butiğimizde hummalı bir çalışma vardı. Malum sevgililer günü. Bu vesile ile sevgiyi yansıtan yaptığımız yeni vitrinimiz. Birden aklıma Aziz Valentine geldi. Sevgiye sahip çıkmak uğruna hayatından olmuş.
Bilindiği gibi bu gelenek eski Roma İmparatorluğunda, 15 Şubat'taki Lupercalia bayramının arifesinde yapılan ve gençlerin çekilişle eşlerini buldukları günmüş. Aşkları bayram süresince devam ederse evliliğe kadar gidermiş. Bir nevi çöp çatan günü diyebiliriz...İmparator 2.Claudius başa geçince savaşacak erkek istediği için bu geleneği kaldırmış. Ama bizim Aziz Valentine sümen altından isteyenleri evlendiriyormuş. Tabi bu duyulduğunda sopa ile dövüle dövüle öldürülmüş. Bu olaydan çok etkilenen halk 14 Şubat'ı anma günü kabul etmiş ve günümüze kadar gelmiş.
Şimdiki bazı aklı evveller, yok Kapitalist sistemin dayatması,yok tüketim çılgınlığı gibi şeyler söyleyerek kafa ütülüyorlar. Ekonomiye yansıttığı katma değeri,yapay da olsa piyasaların biraz hareket kazandığını bir tarafa bırakırsak, sevgimizi ifade etmenin ne gibi bir sakıncası olur. Sevgisini ifade edemeyen bir sürü insan bu çoşkuyla dile getirebilir. En azından bu vesile ile ne alacağını, ne yapacağını düşünmesi bile sevgisine emek verdiğini gösterir. Aşkın ufak tefek jestlerle beslenmesi ilişkiyi canlı tutar. Sevgi çaba ister,sevgi emek ister. Sevgimizi ifade etmekten kaçınmayalım ve sahip çıkalım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder